Claus en André
Claus en André bij Urusi in Kisumu
Indrukwekkende belevenis en werk aan de winkel!!
We vertrokken op 4 november overladen met voetbalzaken als schoeisel, shirts, ballen en doeltjes, gesponsord door Decathlon met speciaal dank aan Olger Smit. De douane kneep een oogje dicht en er konden heel veel trainers en voetballers blij gemaakt worden. Op naar het verre en voor ons onbekende Kisumu. De Amara Foundation had alles vooraf gefaciliteerd, echt top gedaan!! Toen we aankwamen op vliegveld in Kisumu, stonden er 30 taxichauffeurs. Maar daar achter stond de zeer lange Austin Power en riep, Hy Andrew and Claus, I am the Milkman!! Your taxidriver. Na enkele omhelzingen bracht hij ons met zijn pickuptruck naar ons verblijf, daar waar Maria en Lisanne ook verbleven. De open cultuur viel ons gelijk op, op de vliegvelden van Nairobi en Kisumu en onze eerste ontmoeting met Austin. Daarna gelijk kennisgemaakt met het bestuur van Urusi en rond gelijk in hun wijk Manyatta. Indrukwekkend!!
Dinsdag zijn we gestart met de opleiding van 15 trainer/coaches. Starten om 9 uur met theorie tot half 11 en dan naar het voetbalveld, waar wij de training verzorgden naar aanleiding van de behandelde theorie en de trainers waren de spelers. Hierdoor ervaren ze wat ze zelf kunnen toepassen richting de jeugdteams. Tussen 12 en 2 uur hadden we de lunch, alleen dat hebben we na dag 1 al teruggebracht naar 1 uur pauze, anders gingen de luiken dicht bij die gasten. Na de middag kwamen de jeugdspelers O10 (onder 10 jaar), O12, O14, O16 en paar jongens O18. En we zagen het al gelijk, de techniek was erg goed, het ontbreekt aan inzicht, richting en spelbedoeling.
En als je er dan toch bent en je ziet veel enthousiaste spelertjes en trainers dan kijk je toch ook naar talent. André en Claus: “Jongens, wat een talenten lopen daar rond op blote voeten en spelend in het zand. Als we die eens door kon ontwikkelen, daar schuilen echt grote talenten onder. Het is natuurlijk niet alleen het voetbal op zich. We hebben ook een beetje aan de organisatie gesleuteld. We zagen dat trainers daar echt dingen snel oppikte en dat ook met de spelers in praktijk konden brengen dan geeft dat voldoening. Het voetballen is daar geen probleem, het is een kwestie van structuur. Urusi zit nog qua structuur en het doel van de club nog aan de “onderkant”. Daar hebben we bij ons afscheid met bestuur en trainers over gesproken, en ze wat opties gegeven, om anders te investeren in de eigen jeugdspelers en trainers, vanuit een bedoeling. Wat willen zij als Urusi, wie zijn wij en hoe krijgen we dat voor elkaar, maar wel op hun eigen innerlijk kracht. We gaan ze niets opleggen, het moet bij hun cultuur en waarden en normen passen. Hierdoor leer je van elkaar, want wij kunnen in Nederland ook iets van Kenia leren.
Na 7 dagen intensief opleiden, had Amara een officieel afscheid georganiseerd, Erg leuk!! Er werd gebeden door Irene, de enige vrouwelijke kandidaat, en daarna hadden we voor iedere trainer een certificaat, een shirt, en een voetbal tactisch boekje, voor trainingen en wedstrijden. Er konden alleen geen “chips” worden gebakken omdat de stad even een paar uur zonder stroom zat, ook dat is Kisumu, best relaxed dus.
Naast de cursus hebben we Kisumu nog ontdekt, door mee te gaan naar de overige projecten van Amara en wij hebben via Irene (social worker in de gevangenis) kunnen regelen, dat we in zowel de vrouwen- als de mannengevangenis konden bezoeken. Niet te beschrijven en weer de open cultuur wat blijft hangen. En verder nog naar marktjes, en naar het stadion van Kisumu, en wezen eten op leuke plekken met veel lokale contacten. Onze laatste 2 dagen toch nog op aanraden van Lisanne en Maria de Masai Mara aangedaan, op zoek naar the big five. Hadden we niet willen missen!!
De reis is alweer een aantal weken verleden, het was een tijd met mooie herinneringen en een voldaan gevoel. En toch zeggen wij: “Hier blijft het niet bij. Ze zijn niet van ons af en we laten dit niet zomaar los.” Als je het goed zou willen doen zal je daar minimaal twee maal per jaar naar toe moeten om het te monitoren en opleiden mocht dat nodig zijn. We houden contact met de club en trainers voor vragen en adviezen. De meesten spreken redelijk Engels, ons aanspreekpunt Ayub sprak zelfs vloeiend Engels. Dat is ook weer de kracht van die foundation daar die dat goed ondersteund. Maar nogmaals: “ze zijn nog niet van ons af.”
Namens ons willen wij de Amara Foundation, de club Urusi, Decathlon en overige steun die we hebben gekregen, hartelijke danken voor het vertrouwen en voor de voortreffelijk samenwerking. We kijken terug en zeker vooruit naar het mooie project in het verre Kenia!!
Met sportieve groet
André en Claus
